#51 Leigh Bardugo "Królestwo Kanciarzy"

Autor: Leigh Bardugo

Tytuł: Królestwo Kanciarzy

Wydawnictwo: Mag

Liczba stron: 608

Moja ocena: 9/10

"Królestwo Kanciarzy" to kontynuacja "Szóstki Wron". Kaz Bekker ma cel - odzyskać Inej i pieniądze, które miał dostać po wydawałoby się niewykonalnym skoku na Lodowy Dwór. Tę misję kontynuuje również jego ekipa. Bohaterów czekają kolejne próby lojalności, podczas gdy na ulicach miasta trwa wojna. Każdy z bohaterów ma wiele do stracenia. Każdy z nich musi podjąć własne decyzje, które czasami mogą być bardzo kosztowne...

Fabuła

Będę się powtarzać, ale absolutnie uwielbiam cykl "Szóstki Wron". Fabuła jest bardzo oryginalna. Znajdziemy tu kilka wątków - misja Kaza Bekkera, który dąży do odzyskania należnych jemu i jego ekipie pieniędzy oraz przywrócenia wolności Inej, wątki miłosne między bohaterami oraz ich prywatne historie. Ta mieszanka skutkuje szybką i wciągającą akcją, mnóstwem intryg i szalonymi zwrotami akcji.

- I tu się mylisz, ja nie żywię uraz. Ja na nie chucham i dmucham. Ja je hołubię. Karmię je najsmakowitszymi kąskami i posyłam do najlepszych szkół. Ja swoje urazy pielęgnuję.

Miłość pozostaje tu wątkiem pobocznym. Dostrzeżemy ją w niedomówieniach i niedopowiedzeniach, czająca się gdzieś z boku i lekko wychylającą z ukrycia, a jednocześnie jest jednym z bardziej intrygujących uczuć, które rodzi się między bohaterami. Pobudza zmysły i wpływa na budowanie napięcia całości.

Wydarzenia zaskakują - trudno je przewidzieć. Akcja dzieje się głównie w Ketterdamie - mrocznym mieście, zdominowanym przez elity i skrajnie do nich postawione gangi z marginesu społecznego, trzymające w ryzach miasto. Po zdradzie ze strony Van Ecka ekipa Kaza nikomu nie może już ufać, tym bardziej, że na ulicach miasta trwa prawdziwa wojna.

Bohaterowie

Podobnie jak w pierwszej części, bohaterowie są bardzo wyraziści. W "Królestwie Kanciarzy" poznajemy jeszcze dokładniej historie szóstki członków ekipy oraz stajemy się świadkami ich dalszych losów i rozwijających się między nimi relacji. 

Nie był Brudnorękim, Kazem Brekkerem ani nawet największym twardzielem wśród przybocznych szefa Szumowin; był zwyczajnym chłopakiem, w którego piersi płonął biały ogień gniewu grożący spaleniem na popiół tej odrobiny człowieczeństwa, na którą ciężko zapracował.

Ta część w pewnym sensie należy do Wylana i Jespera. Burzliwa przeszłość miesza się z tęsknotą i próbą rozpoczęcia życia na nowo mimo trudnych doświadczeń. Jeden z nich mierzy się z odrzuceniem przez teoretycznie najbliższą mu osobę, podczas gdy drugi z tej samej strony zaznaje miłości i wybaczenia. 

Również pozostała czwórka staje przed trudnymi decyzjami i rozłąkami, a niektóre z nich mogą okazać się rozstaniem na zawsze. Postacie zbudowane przez autorkę są niezwykle barwne i spójne. Wyobraźnia z łatwością maluje ich portrety - zarówno fizyczne, jak i psychologiczne a ich losy śledzi się z zapartym tchem.

Byli bratnimi duszami, dwojgiem żołnierzy, którzy zrządzeniem losu stanęli naprzeciwko siebie, a potem odnaleźli się i aż nazbyt szybko stracili. Nie, nie chciała go tutaj zatrzymywać. Nie w ten sposób.

- A zatem w następnym życiu - powtórzyła szeptem. - Idź. - Patrzyła, jak jego oczy ponownie się zamknęły.

Akcja

Wątki polityczne mieszają się z osobistymi. Początkowe pragnienie zemsty Kaza stopniowo przeistacza się w wojnę całego miasta, w która zaangażowane są zarówno elity, jak i gangi przestępcze. Na jaw wychodzą wzajemne powiązania, intrygi i podstępy. Akcja z każdą kolejną stroną nabiera tempa - chwilowo zapominałam z wrażenia o złapaniu oddechu.

Ketterdam spływa krwią i zamienia się w ruinę. Wartości zostają przewrócone do góry nogami a dobro miesza się ze złem. Bliscy się odwracają a obcy okazują się tymi, którzy niosą za sobą ocalenie. Lojalność i zaufanie zostają wystawione na próbę. W tej rzeczywistości niełatwo jest toczyć bitwę i dokonywać właściwych wyborów. Zwłaszcza gdy okazuje się, że stajesz się wrogiem publicznym numer jeden i musisz zmierzyć się praktycznie z całym miastem.

Bojąc się poruszyć zbyt mocno lub zbyt gwałtownie, wykręcił szyję i spojrzał na swojego prześladowcę... Z gardła wyrwał mu się jęk zgrozy, coś pomiędzy szlochem a panicznym skomleniem zwierzęcia w potrzasku;.

Narracja

Styl narracji autorka utrzymała zgodnie z pierwszą częścią. Kolejne rozdziały opowiadane są z punktu widzenia jednego z sześciorga głównych bohaterów. Dzięki temu czytelnik znajduje się bliżej każdej z postaci, poznaje jej osobistą historię i ma szansę poczuć to, co ona. Powoduje to, że zamiast jednego głównego bohatera, cała szóstka staje na równi.

Jako odbiorca czuję dzięki temu bogatsza. Z każdym z bohaterów miałam szansę poznać się bliżej, zaprzyjaźnić. Każdy z nich stał się na swój sposób ważny a jego losy ciekawe na równi z pozostałymi. Dzięki temu zabiegowi czytelnik ma szansę zajrzeć głębiej w psychikę wykreowanych postaci.

W moim poczuciu na uznanie zasługuje również tłumaczenie w wykonaniu Wojciecha Szypuły, który sprawił, że książkę czyta się bardzo dobrze. Jest staranne, logiczne i spójne, a patrząc jak nie raz już tłumaczenie psuło odbiór całości, tak w tym wypadku jet naprawdę na bardzo dobrym poziomie.

Wydanie

Obydwie części są przepięknie wydane, co zasługuje na duże podkreślenie. To zdecydowanie jedna z najpiękniejszych serii na moich półkach. Pierwsza część miała czarne brzegi stron, druga zaś ma czerwone. Twarde okładki są ozdobione pięknymi grafikami. Wewnątrz znajdziemy mapy i przypomnienie poszczególnych bohaterów. Grafika jest prosta, ale pasująca do klimatu świata wykreowanego przez Leigh Bardugo.

Gdyby do niej przyszedł, zdjął rękawiczki, przyciągnął ją do siebie i pocałował w usta? Czy odwzajemniłaby jego uścisk? Jego pocałunek? Czy zdołałaby w takiej chwili być sobą? Cze raczej rozpękłaby się i zniknęła, lalka w jego rękach, dziewczyna, która nie potrafi być całością?

Podumowanie

Niezwykle żałuję, że to już koniec przygód z Szóstką Wron. To jedna z najlepszych serii, jakie przeczytałam w tym roku. Pokochałam te niedopowiedzenia, tę drugoplanową miłość w tle i wzajemne zaufanie w niełatwych czasach wojny. Każdy z bohaterów podczas tej wspólnej podróży był dla mnie ważny i z zapartym tchem śledziłam jego historię.

Ketterdam to miejsce, do którego z chęcią powrócę, jeśli kiedyś autorka zdecyduje się na ponowne spotkanie z Kazem i jego ekipą. Mimo otwartego zakończenia, wszystko zostaje wyjaśnione, a każdy element łączy się w całość z poprzednimi. A po przewróceniu ostatniej strony emocje nie opadają jeszcze przez długi czas.

- Przyszedłbym po ciebie - powiedział, po czym widząc jej podejrzliwe spojrzenie, powtórzył: - Przyszedłbym. A gdybym już nie mógł chodzić, przyczołgałbym się do ciebie i choćbyśmy nie wiem jak bardzo byli połamani, razem wywalczylibyśmy sobie drogę na wolność, z nożem w zębach i pistoletem w garści. Bo tacy właśnie jesteśmy. Zawsze walczymy do końca.