#14 K.A. Tucker "Jedno małe kłamstwo"

Autor: K.A. Tucker

Tytuł: Jedno małe kłamstwo

Wydawnictwo: Filia

Liczba stron:  430

Moja ocena: 7/10

Pamiętacie Kacey z „Dziesięć płytkich oddechów”? Jej życie odmieniło się, gdy poznała Trenta. Od tego dnia już nic nie było takie jak wcześniej. „Jedno małe kłamstwo” to opowieść o dalszych losach jej siostry – Livie, która próbuje żyć zgodnie ze swoimi założeniami i marzeniami.

I znowu pochłonęłam książkę niemalże w jedną dobę. I znowu się nią zachwycam, mimo że wiem, iż nie jest czymś niezwykłym. Ot, niby zwyczajny dramat, podobny do pozostałych, które w ostatnim czasie czytam, a jednak coś mnie w nim porusza  i nie mogłam się oderwać od czytania.

Zatem odchodzę.
Zostawiam głosy, krzyki, rozczarowania.

Zostawiam złudzenia, błędy i żale.
Zostawiam wszystko, czym powinnam być i to czym być nie mogę.
Wszystko to jest kłamstwem.

Muszę przyznać, że w tej fabule nic mnie nie zaskoczyło. Miałam podejrzenia, jak się skończy, ale cóż - lubię to. Lubię ten stan, kiedy mogę razem z głównymi bohaterami przeżywać ich dramaty. Lubię czuć te emocje i ścisk w żołądku, czekając na to, co będzie dalej. No i lubię przenosić się w ten świat, który jest mi tak bardzo nieznany, i który niesie za sobą smutek, żal, ale i ukojenie.

Livie, tak inna od swojej siostry, przeżywa pierwsze z nią rozstanie i zaczyna prowadzić idealne życie. Na swojej drodze spotyka Ashtona, zupełnie niepasującego do jej wyobrażenia idealnego mężczyzny oraz Connora, który wydaje się być ucieleśnieniem marzeń. Zdaje się być rozdarta między tym, na co czekała całe życie, a tym, co jest przeciwieństwem jej planów. Livie wyrusza w długą drogę, której celem jest odnalezienie samej siebie.

- W jaki sposób dowiedziałaś się, jak należy żyć?

- Metodą prób i błędów, Livie. To jedyny sposób jaki znam.

Seria K.A. Tucker zawsze pozwala mi na oderwanie od rzeczywistości. Kolejne części wciągnęły mnie bez reszty. Z niecierpliwością chłonę kolejne strony, by dowiedzieć się, co dalej czeka bohaterów. To, co jest dla mnie równie ważne, to fakt, że te pozycje przypominają mi o tym, co łatwo w życiu stracić, a w pośpiechu dnia codziennego często o tym zapominamy i nie doceniamy. Dodatkowo budzi we mnie motywację do działania i dbania o to, co osiągnęłam do tej pory.

- Życie znajduje zabawne sposoby, by poddać nas testom. Generuje krzywe, które sprawiają, że robisz, myślisz i czujesz rzeczy, różne od tych, jakie miałaś zaplanowane, i które nie pozwalają ci żyć w czarno-białym świecie.

Zawsze przy książkach Tucker i innych romantycznych dramatach mam z jednej strony wrażenie, że przeczytałam ich już tyle, że coraz trudniej mnie zaskoczyć, a z drugiej uważam, że mówią o naprawdę ważnych kwestiach. Wiele osób, niezależnie od wieku, boryka się z różnymi, często trudnymi doświadczeniami. W ciężkich chwilach czasem łatwo zatracić sens, zagubić się i pozwolić, by ciemność chłonęła wszystko wokół. Bardzo trudno wówczas radzić sobie zupełnie samemu. Powieści Tucker dają nadzieję. Nadzieję na to, że nawet w tych najbardziej przerażających momentach warto szukać światła i czasem pozwolić sobie na uchwycenie pomocnej ręki, którą ktoś do nas wyciąga.